Olympische vaders zijn er volop, denk in het Nederlandse team alleen al aan Sven Kramer, Jorrit Bergsma en Kjeld Nuis. Duitse rodelaar Tobias Arlt heeft een dochter, de Amerikaanse biatleet Leif Nordgren werd zelfs tijdens de Olympische spelen in Beijing vader van een dochter. “We hebben het er lang over gehad, ze wist dat dit mijn laatste seizoen was en ze vond het oké om zonder mij te bevallen. Ik heb geluk dat ze zo supportive is.” Nordgren hoopt zijn pasgeboren baby belangrijke levenslessen mee te geven. “Om de Olympische Spelen te halen moet je heel hard werken. Ik vind dat belangrijk, de waarde van hard werken en weten dat dingen niet altijd lukken. Niet iedereen krijgt de glorie en de roem, maar toch doorgaan omdat je bereid bent die offers te maken, dat is een deel van het leven.”
Er zijn veel minder olympische moeders dan vaders. Logisch, een zwangerschap en de bevalling zijn voor moeders over het algemeen fysiek belastender dan voor vaders. Toch is er een aantal olympische moeders, waaronder de Duitse rodelaarster Geisenberger, die in 2020 beviel van een zoon en in 2022 goud won. En de Amerikaanse mono-bobsleester Elana Meyers Taylor die zilver won in Beijing terwijl ze nog steeds borstvoeding geeft. “Ik moet nog kolven!” lacht ze. “Maar aan het eind van de dag, ik heb deze medaille om mijn nek maar hij wil gewoon lekker spelen, dat is geweldig. Hij is het belangrijkste in mijn leven.” Elana’s zoon heeft het syndroom van Down, wat haar inspireert. “Hij laat me elke dag zien hoe je obstakels overkomt, hoe je vecht. Hij inspireert me elke dag.”
Voor Jennifer Jones, moeder van twee dochters en de grootste Canadese curler ooit is het toernooi vandaag helaas geëindigd. In Sotsji was ze de eerste vrouwelijke skip die volledig ongeslagen door de spelen kwam, wat resulteerde in goud. “Ik geloof niet echt in dingen in balans houden. Ik kies ervoor overal 100% te geven, dus als ik op het ijs sta ben ik 100% gefocust op curlen, en daar voel ik me dan ook niet schuldig over. En thuis, bij mijn kinderen ben ik 100% gefocust op hen.” Ze hebben in Beijing vijf keer gewonnen en vier keer verloren, en het werd nog even spannend, maar team Canada is nipt uitgeschakeld voor de medailles.
Op de zomerspelen zijn er meer moeders, denk bijvoorbeeld aan de succesvolle atletiekster Shelley Frasier Price, voetbalster Alex Morgan en volleybalster Kerri Walsh Jennings. Jennings zei: “Toen ik begon was het een keuze, een topsportcarrière of het moederschap. De meeste vrouwen wachten tot na hun sportcarrière.” Maar niet alle vrouwen kiezen ervoor te wachten. De Maleisische schutter Nur Suryani Mohd Taibi was acht maanden zwanger tijdens de Spelen in Londen.
De Amerikaanse Allyson Felix heeft elf olympische atletiek-medailles verzameld en sprak zich bij haar zwangerschap publiekelijk uit over de reductie in sponsoring bij zwangerschap, wat ertoe leidde dat onder andere Nike de regelingen rondom zwangerschapsverlof heeft aangepast.
Het bekendste Nederlandse Olympische moeder-moment is misschien wel het shot van schaatscoach Jillert Anema die de zevenjarige dochter van Carien Kleibeuker naar haar moeder brengt, vlak nadat ze in Sotsji brons won. “Ik mocht haar voor mijn race niet zien van Jillert. Ik vond het heel mooi dat ze daar was, ik had haar daarvoor toch twee weken niet gezien.”
Het idee dat vrouwen minder kunnen als ze zwanger zijn of borstvoeding geven of voor hun kinderen zorgen zit diep in onze cultuur. Carien, Allyson, Elana en Jennifer laten wel zien dat dat denkbeeld moet veranderen.
Foto: Yourcontentstock/ Shutterstock