Het overkomt veel sportteams: na een goede start van de wedstrijd, een riante voorsprong, de winst al in gedachten, valt het kwartje ineens de andere kant op. De tegenstander komt op stoom en scoort het ene na het andere punt. Ineens kijk je tegen een achterstand aan, en niets lijkt meer te lukken. Wanhoop, frustratie en voorzichtig spel of juist geforceerde acties volgen, de wedstrijd gaat uiteindelijk verloren...

In een sportteam (of ieder team) is een belangrijke vuistregel: hoe meer duidelijkheid je weet te creëren, hoe beter de individuele- en teamprestaties. Om een voorbeeld te geven: ik sprak eens een teamsporter, die eigenlijk niet zo goed wist wat de coach van haar verwachtte op het veld. Daar werd ze onzeker van. Ze ging zich voortdurend afvragen: doe ik wel het juiste? Als ze gewisseld werd, dacht ze dat ze iets verkeerd deed, maar ze vond het lastig dit te vragen. Ze durfde niet te veel risico’s te nemen en ging zich inhouden. Als ze in schotpositie kwam, twijfelde ze, waardoor ze vaker miste. Door haar onzekerheid ging ze weinig vooruit en presteerde ze niet zoals in het seizoen ervoor.

Als trainer ben jij onderdeel van de dynamiek in de groep. Hoe langer dat groepsproces al bezig is, hoe moeilijker het wordt om er invloed op uit te oefenen. In dit vierde en laatste artikel kijken we daarom specifiek naar wat jij als trainer op dat moment nog kan doen.

Wanneer ik een lezing of workshop geef naar aanleiding van mijn boek Synergie, worden mij vrijwel altijd de volgende vragen gesteld: Kan je al teambuilding doen met de jonge jeugd? Vanaf welke leeftijd kan dit? En hoe pak ik dat dan aan? Het leek me daarom goed om aan deze vragen eens blogartikel te wijden.