Het is niet altijd makkelijk, maar falen is niet het eind van de wereld
De Amerikaanse skiester Mikaela Shiffrin beleeft een rampzalige spelen. De tweevoudig olympisch kampioene, (op de slalom in Sotsji en op de reuzenslalom in Pyeongchang) kwam op de afgelopen wereldkampioenschappen in vier ski-disciplines op het podium. “Ik begrijp niet wat er niet werkt. Op de reuzenslalom en de slalom dacht ik nog dat ik te graag wilde, dat ik niet in mijn ritme kwam. Maar bij de combinatie-slalom voelde ik me relaxed. Ik snap het niet.”
Haar eerste optreden op de spelen in Beijing, de reuzenslalom, ging al vlak na de start mis. Bij haar tweede optreden, de slalom, maakte ze opnieuw een fout en miste ze na amper vijf seconden een poortje, waardoor ze direct was uitgeschakeld.
Topfavoriet was ze. Ze zou het goud wel even op komen halen in Beijing, liefst meerdere plakken. Na haar tweede deceptie in twee dagen tijd bleef Mikaela minutenlang in de sneeuw zitten, haar hoofd op haar handen. “Het voelt als veel werk voor niks. Ik heb niet zo hard gewerkt voor in totaal 5 poortjes skiën in Beijing. Ik twijfel nu aan de afgelopen vijftien jaar, om heel eerlijk te zijn.”
Het verhaal van Mikaela doet denken aan het verhaal van Simone Biles in Tokyo, waar het de torenhoge favoriet ook ineens niet meer lukte. Dankzij de openheid van Simone is de hele wereld anders gaan kijken naar topfavorieten. Misschien ook mede dankzij het verhaal van Simone komen er nu steunberichten vanuit de hele wereld voor Mikaela Shiffrin. “Ik had niet verwacht dat ik na zo’n slechte prestatie op de Olympische Spelen zo de goedheid van mensen zou voelen, het is de grootste verrassing van mijn olympische ervaring, hoe steunend mensen kunnen zijn na mijn falen.”
Ze overwoog haar verdere starts af te zeggen, maar na een training besloot ze toch van start te gaan. Vrijdag deed ze mee aan de super G, een onderdeel waar ze minder kansen zag dan bij de slalom en de reuzenslalom. Vooraf zei ze: “Vandaag is de Super G en de Super G is leuk. Ik ben dankbaar dat ik de mogelijkheid heb me te herfocussen op een nieuwe race in een sport waar ik zo van hou. Voorwaarts.” Met een kleine glimlach kwam ze naar beneden, waar ze op een negende plaats eindigde.
“Ik was al lang blij dat ik langs het vijfde poortje kwam,” lachte ze na afloop. “Ik heb wel echt hard geskied, niet alleen gericht op finishen. De laatste paar weken is het niet gegaan zoals ik had verwacht, niet eens alleen de resultaten, maar het gevoel op de ski, het voelde gewoon anders. Vandaag kwam het weer samen, en dat is een grote opluchting.”
“Vallen en opstaan, opnieuw, opnieuw, opnieuw, opnieuw, opnieuw, opnieuw. Het is niet altijd makkelijk, maar falen is niet het eind van de wereld. Ik hou van de sport, zelfs alleen die eerste paar poortjes voelen geweldig. Dat is waar ik thuishoor.
De keuze van Mikaela om toch door te skiën met een andere mindset, meer gericht op plezier dan op presteren, doet ook denken aan Simone Biles. Biles zei haar finales af, omdat ze dat met de “twisties” niet veilig kon doen. Ze turnde wél de balkfinale, met een minder moeilijke oefening. Ze won uiteindelijk brons.
Mikaela heeft vannacht meegeskied in het mixed team event, maar gaat uiteindelijk zonder medailles naar huis. “Vandaag is mijn favoriete olympische herinnering. Mijn teamgenoten hebben me erdoorheen gesleept vandaag. Dit was echt het beste einde van deze spelen, samen skiën met zulke goede teamgenoten.”
Soms gaat het niet, dat geldt ook voor de grootste kampioenen. Drie keer DNF achter haar naam, een negende en een achttiende plaats. Biles en Shiffrin zijn beide met een enorme waardigheid teruggekomen, op hun eigen manier. Door terug te vallen op het basis plezier in hun sport.
