Door Nicky Bosman

“Wat nou als ik val” - “Iedereen kijkt naar me” - “Nú moet het gebeuren” - “Zij zijn toch allemaal beter”. Iedereen heeft een interne dialoog. Bij sommige mensen staat die interne stem wat meer op de voorgrond, bij anderen wat minder, en het level van negativiteit verschilt per persoon. Maar iedereen heeft zo’n stemmetje in zijn of haar hoofd die commentaar levert op wat er gebeurt. Op zich is er met dat interne geklets niks mis, maar soms leidt het tot problemen. Hoe herken je een (problematische) interne dialoog bij jezelf en je sporters, en wat kan je ermee?

Sport is vaak meer dan een baan of hobby - it’s a way of life. Onderzoek wijst uit dat de transitie van (top)sporter naar het gewone burgerleven gepaard kan gaan met gevoelens van machteloosheid, angst en somberheid. Want als ik geen topsporter meer ben, wat blijft er dan nog van me over?

Een beetje spierpijn en vermoeidheid na het sporten is niet erg, dat zijn hele functionele reacties van het lichaam. Maar wanneer een sporter enorm veel spierpijn heeft, voortdurend moe is en geen zin meer heeft om te sporten kan het zijn dat hij of zij overtraind is. Wanneer is moe te moe?

De aanmeldingen bij sportclubs lopen terug, vooral van jongeren. Hoe kan dat? Een veelgehoorde suggestie is dat het leven van de jeugd zich te veel online afspeelt. Gaming is niet meer weg te denken uit de lifestyle van onze jongste generatie. Waar dat tot voor kort werd gezien als hobby en de associatie met verslaving snel gemaakt werd, blijken esports meer mogelijkheden te bieden dan gedacht. Dus, misschien kunnen de sportwereld en de esportwereld iets van elkaar leren!

Of je nu toewerkt naar de Olympische Spelen, het clubkampioenschap of het breken van je persoonlijke record, we stellen allemaal doelen om onszelf gemotiveerd te houden. Het is vaak die stip op de horizon die ons stimuleert om in de kou tóch op de fiets te stappen. Maar doelen stellen in coronatijd, hoe doe je dat?

Een jonge sporter heeft de selectie niet gehaald, reageert driftig op de scheids of ligt niet lekker in het team – daar wil je het met een ouder over hebben! Zulke gesprekken zijn ontzettend lastig, het is dus ook niet gek dat ik hierover in mijn praktijk als sportpsycholoog van zowel ouders als coaches veel vragen krijg: hoe kan ik zulke gesprekken het beste aangaan? Elke situatie kent natuurlijk zijn eigen context en nuance, maar de volgende acht aandachtspunten maken deze gesprekken prettiger voor alle partijen.